ฟ้าฮ้องตื้มตั้ม ก้ำฝ่ายแดนดินอิสาน
เพิ่นว่าฟ้าเอิ้นเอาลูกหลานสัญญาณเข้าสู่หน้าหนาว
แต่อ้ายคนไคจักไปจังใด๋คือบ่โค้งต่าว
นั่งตรมชมฝูงค้างคาววันนี้ไร้เงาคนเคยคู่กัน
ฝนลาฟ้าสั่งผันเปลี่ยนตามกาลสู่ฤดูหนาว
คึดเด้คึดฮอดผู้บ่าวอ้ายจากบ้านเฮาเข้า กทม.
สัญญาครานั้นอยู่ภูผาม่านยังจำได้บ่
อ้ายบอกสิมาสู่ขอเก็บใจไว้รอแนเด้ออ้ายว่า
สายลมซูนกายหนาวฮอดทรวงในพัดวี๊วี
เป็นมื่อเป็นเว็นหัวใจฮำฮีจนฮอดขวบปีฮำฮอนคือบ้า
ล้มลงเข่าทรุดปานใจสิหลูดสิขาดชีวา
ได้รับข่าวร้ายเพื่อนส่งไลน์มาเป็นภาพวิวาห์ของอ้ายเต็มๆ
ใจเคยเข้มแข็งแฮงต้าน
คือภูผาม่านขอนแก่น
สาวเมืองหมอแคนตอนนี้อ่อนอ้วยซ่วย
อ้วยซ่วยละอ้วยซ่วยอ้วยซ่วย
ฮักพังย่วยหย่างบ่ไหว
สิฮักฮอดตายอ้ายเคยสาบาน
ชั่วกาลนานสิเคียงคู่ สิเคียงคู่
น้ำตามันขูฮ้องไห้ใส่ภูผาม่าน
ซังเด้ซังคำสาบานจักเว่าเฮ็ดหยังคันเฮ็ดบ่ได้
ฝูงค้างคาวยังบินโค้งต่าวถึงหากินแดนไกล
ผิดกันคักซะกับอ้ายที่ถิ่มน้องไว้คองอ้าย แหล่งๆ
ซังแฮงซังเด้ซังอ้าย
ซังหลายเป็นฮ่ายเอาหนี่
ไปมิดหมี่ไปมีเมียต่างบ้าน
คำจาต้านจำได้ไหม
จะพูดทำไมจะสัญญาทำไม
พูดทำไมสัญญาทำไม
มันเจ็บพอตายในตอนนี้
มันเจ็บพอตายแล้วเด้อพี่
น้ำตามันขูฮ้องไห้ใส่ภูผาม่าน
ซังเด้ซังคำสาบานจักเว่าเฮ็ดหยังคันเฮ็ดบ่ได้
ฝูงค้างคาวยังบินโค้งต่าวถึงหากินแดนไกล
ผิดกันคักซะกับอ้ายที่ถิ่มน้องไว้คองอ้าย แหล่งๆ
ซังแฮงซังเด้ซังอ้าย
ซังหลายเป็นฮ่ายเอาหนี่
ไปมิดหมี่ไปมีเมียต่างบ้าน
คำจาต้านจำได้ไหม
จะพูดทำไมจะสัญญาทำไม
พูดทำไมสัญญาทำไม
มันเจ็บพอตายในตอนนี้
มันเจ็บพอตายแล้วเด้อพี่